زخم پا یکی از عوارض شایع دیابت است که با روش‌هایی مانند رژیم غذایی، ورزش و درمان با انسولین قابل  کنترل نیست. زخم‌ها در نتیجه شکستن بافت پوست و نمایان شدن لایه‌های زیرین ایجاد می‌شوند. آن‌ها بیشتر در زیر انگشتان شست پا و گوی‌های پای شما دیده می‌شوند و می‌توانند پاهای شما را تا استخوان تحت تاثیر قرار دهند.

همه افراد مبتلا به دیابت ممکن است دچار زخم پا شوند، اما مراقبت خوب از پا می‌تواند به پیشگیری از آن کمک کند. درمان زخم پای دیابتی بسته به علل آن متفاوت است.

هر گونه نگرانی را با پزشک خود درمیان بگذارید تا مطمئن شوید که مشکل جدی نیست، زیرا زخم‌های عفونی می‌توانند منجر به قطع عضو شوند.

با ما تا انتها همراه باشید.

فهرست

1. شناسایی و علائم تشخیص زخم دیابت
2. علل زخم پای دیابتی
3. عوامل خطر برای زخم پای دیابتی
4. درمان
5. سخن پایانی

۱. شناسایی و علائم تشخیص زخم دیابت

یکی از اولین نشانه‌های زخم پا، ترشح از پای شما است که ممکن است جوراب‌های شما را لکه‌دار کند یا در کفش شما نشت کند. تورم غیر معمول، تحریک، قرمزی و بوهای یک یا هر دو پا نیز از علائم اولیه شایع هستند.

مشهودترین علامت زخم پا، بافت سیاهی (به نام اسکار) اطراف زخم است. این به دلیل عدم وجود جریان خون سالم در ناحیه اطراف زخم ایجاد می‌شود.

قانقاریا جزئی یا کامل، که به مرگ بافت به دلیل عفونت اشاره دارد، می‌تواند در اطراف زخم ایجاد شود. در این حالت ترشحات بد بو، درد و بی حسی ممکن است رخ دهد.

علائم زخم پا همیشه واضح نیست. گاهی حتی تا زمانی که زخم عفونی نشده باشد، علائم زخم را نشان نمی‌دهید.

اگر شروع به مشاهده هر گونه تغییر رنگ پوست، به خصوص بافتی که سیاه شده است، یا احساس درد در اطراف ناحیه‌ای که به نظر می‌رسد پینه یا تحریک شده است، با پزشک خود صحبت کنید.

پزشک شما احتمالا با استفاده از سیستم طبقه‌بندی زخم واگنر، شدت زخم شما را در مقیاس 0 تا 5 تشخیص می‌دهد:

• 0: بدون ضایعات باز، ممکن است ضایعه بهبود یافته باشد.
• 1: زخم سطحی بدون نفوذ به لایه‌های عمیق‌تر
• 2: زخم عمیق‌تر، رسیدن به تاندون، استخوان پا یا کپسول مفصل
• 3: بافت‌های عمیق‌تر درگیر، با آبسه، تاندونیت
• 4: قانقاریا در قسمتی از جلوی پا یا پاشنه پا
• 5: درگیری گسترده گانگرونی کل پا

۲. علل زخم پای دیابتی

زخم در افراد مبتلا به دیابت بیشتر به دلایل زیر ایجاد می‌شود:

• گردش ضعیف
• قند خون بالا (هیپرگلیسمی)
• آسیب عصبی
• پاهای تحریک شده یا زخمی

گردش خون ضعیف: نوعی بیماری عروقی است که در آن خون به طور موثر به پاهای شما جریان نمی‌یابد. گردش خون ضعیف همچنان می‌تواند بهبود زخم را دشوارتر کند.

سطوح بالای گلوکز: می‌تواند روند بهبود زخم پای عفونی را کاهش دهد، بنابراین مدیریت قند خون بسیار مهم استو افراد مبتلا به دیابت نوع 2 و سایر بیماری‌ها اغلب برای مقابله با عفونت‌های ناشی از زخم‌ها سخت‌تر هستند.

آسیب عصبی: یک اثز طولانی مدت است و می‌تواند منجر به از دست دادن احساس در پاهای شما شود. اعصاب آسیب دیده می‌توانند احساس سوزن سوزن شدن و دردناکی داشته باشند. آسیب عصبی حساسیت به درد پا را کاهش می‌دهد و منجر به زخم‌های بدون درد می‌شود که می‌تواند باعث ایجاد درد شود.

۳. عوامل خطر برای زخم پای دیابتی

همه افراد مبتلا به دیابت در معرض خطر ابتلا به زخم دیابت هستند که می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برخی از عوامل می‌توانند خطر ابتلا به زخم پا را افزایش دهند، از جمله:

• کفش نامناسب یا بی‌کیفیت
• عدم رعایت بهداشت ( عدم شستشوی منظم یا کامل یا خشک نکردن خوب پا بعد از شستشو)
• کوتاه کردن نامناسب ناخن‌های پا
• مصرف الکل
• بیماری چشم ناشی از دیابت
• بیماری قلبی
• چاقی
• مصرف دخانیات (ممانعت از گردش خون)

زخم پای دیابتی نیز در مردان مسن بیشتر شایع است.

۴. درمان 

برای جلوگیری از درد ناشی از زخم، از پاهای خود فاصله بگیرید. به این حالت تخلیه بار می‌گویند و برای همه اشکال زخم پای دیابتی مفید است. فشار ناشی از راه رفتن می‌تواند عفونت را بدتر کرده و زخم را گسترش دهد.

پزشک ممکن است برای محافظت از پاهای شما، پوشیدن برخی از وسایل را توصیه کند:

• کفشی که برای افراد دیابتی طراحی شده
• بریس‌های پا
• روکش‌های فشرده سازی
• درج کفش برای جلوگیری از میخچه و پینه

پزشکان می‌توانند زخم پا را با برداشتن پوست مرده یا اجسام خارجی که ممکن است باعث ایجاد زخم شده‌اند، از بین ببرند.

عفونت یکی از عوارض جدی زخم پا است و نیاز به درمان فوری دارد. همه عفونت‌ها یکسان درمان نمی‌شود.

بافت اطراف زخم ممکن است به آزمایشگاه فرستاده شود تا مشخص شود کدام آنتی بیوتیک به شما کمک می‌کند. اگر پزشک شما مشکوک به عفونت جدی باشد، ممکن است برای بررسی علائم عفونت استخوان عکس‌برداری با اشعه ایکس را تجویز کند.

از عفونت زخم پا می‌توان با حمام پا، ضدعفونی کردن پوست اطراف زخم، خشک نگه داشتن زخم، درمان‌های آنزیمی و پانسمان‌های حاوی آلژینات کلسیم جلوگیری کرد.

داروها:

اگر عفونت حتی بعد از درمان‌های پیشگیرانه یا ضد فشار پیشرفت کند، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک، ضد پلاکت یا داروهای ضد انعقاد برای درمان زخم دیابت شما تجویز کند.

روش‌های جراحی: پزشک شما ممکن است به شما توصیه کند که برای زخم خود به دنبال کمک جراحی باشید، جراح می‌تواند با تراشیدن استخوان یا از بین بردن ناهنجاری‌های پا مانند انگشت چکشی به کاهش فشار اطراف زخم شما کمک کند.

۵. سخن پایانی

ممنونیم که تا پایان این مطلب همراه ما بودید. سعی کردیم در این مقاله به روش‌های درمان دیابت اشاره کنیم تا با آشنایی هر کدام روند درمان شما عزیزان سرعت پیدا کند.

شما همراهان و درمانگران ارزشمند می توانید برای مشاهده تمامی تجهیزات پزشکی و محصولات درمانی به روز از فروشگاه اینترنتی زخم طب دیدن فرمایید. همچنین برای دریافت مشاوره رایگان با کارشناسان زخم طب در ارتباط باشید.

جهت مشاهده تمامی محصولات و تجهیزات پزشکی به روز می‌توانید از فروشگاه اینترنتی زخم طب دیدن کنید. همچنین برای دریافت مشاوره رایگان با کارشناسان زخم طب در ارتباط باشید.

مارا در اینستاگرام دنبال کنید.